سوم رجب 254 روز شهادت دهمین امام نور حضرت امام هادی می باشد. امام هادی از سال 233 به اقامت اجباری در سامرا ناگزیر شد.
12 سال از دوران امامت امام هادی در عهد متوکل عباسی بود.
متوکل امام هادی را به سامرا جلب کرد و در منطقه ی نظامی مشهور به «عسکر» اسکان داد.
هدف از این کار جلوگیری از تولد امام زمان بود که سرانجام اراده ی الهی تحقق یافت و حضرت مهدی در میان تدبیرهای بسیار سخت خلفای عباسی دیده به جهان گشود.
متوکل ناصبی بود، 17 بار حرم مطهر امام حسین را با خاک یکسان کرد، بخشنامه صادر کرد که هرکس در حائر دیده شود زندانی گردد و هر کس به زبارت امام حسین برود دستش قطع شود.
امام هادی در چنین شرایطی شیعیان را به زیارت امام حسین تشویق می کرد، متوکل ها رفتند و نامی از آن ها جز برای لعن و نفرین برده نمی شود و همه ساله بیش از بیست میلیون نفر به زیارت اربعین مشرف می شوند.
امام هادی برای هر منطقه ای وکیل تعیین کرد و سازمان وکالت را سازماندهی کرد.
هرکدام از آن ها شناخته می شدند و شخص دیگری را به جای او تعیین می نمود.
اسامی 346 نفر از وکلای آن حضرت را مرحوم آیة الله قزوینی در کتاب «الامام الهادی» ص 142 - 467 معرفی کرده است.
متوکل ده ها کاخ ساخته بود که برای هر یک از آن میلیون ها درهم هزینه کرده بود، برای انتقال کاخ به کاخ جدید روز عاشورا را انتخاب کرد و از آسمان خون بارید. (1)
در روزکاری که برای هر خانواده ی علوی فقط یک چادر نماز بود و به نوبت نماز می خواندند، متوکل در جشن ختنه کنان پسرش «معتز» 20 میلیون درهم بر سر زنان و حاشیه نشینان پول نثار کرد و 86 میلیون درهم هزینه نمود.
به شاعری که شیعه هجو کرده بود 10000دینار صله داد.
امام هادی سرانجام به دست همان معتز به شهادت رسید و در خانه ی خود به خاک سپرده شد.
---------------------
1- تعزی بردی، النجوم الزاهرة: 2/ 322.
