هیأت عیادت بیمار

یکی از موسسه های عام المنفعه که در ایجاد شهر بدون گدا سهم به سزا داشت، هیأت عیادت بیمار بود که در دهه 40 در تبریز شکل گرفت، تعدادی از افراد خیّر و نیکوکار گرد آمدند و این موسسه را به وجود آوردند.

گروهی از متدین نیز با آن ها همکاری کردند، به منازل افراد می رفتند، برای بیماران امکان مراجهخ به درمانگاه ها و بیمارستان ها را فراهم مرکردند.

با تعدادی از داروخانه ها قرار داد داشتند که برای نسخه های ارایه شده با آرم هیأت تا 40 درصد تخفیف بدهند.

برای بیمارانی که در اثر نیاز و سوء تغذیه مبتلا به بیماری شده بودند ماهیانه تعیین می کردند، برای آنان که شغل مناسب نداشتند ولی قدرت کار داشتند، شغل ایجاد می کردند.

یکی از شیرین ترین خاطرات من حضور در عیادت 800 بیمار بستری در بیمارستان های تبریز بود که با گروهی از اعضای هیأت عیادت بیمار در روز نیمه ی شعبان از آن ها عیادت نمودیم.

برای هر بیمار یک بسته شامل: حوله، مسواک، خمیردندان، میوه و یک سبد فرهنگی شامل جزوات ارسالی دارالتبلیغ اسلامی به تناسب وضع بیمار تقدیم می گشت. برای جوان ها نشریه ای پیرامون حقوق همسر، برای نوجوان ها نشریه ای پیرامون حقوق پدر و مادر، برای افراد کهن سال نشریه ای در مورد حقوق فرزندان و چندین نشریه اخلاقی و اعتقادی دیگر، به پیوست یک کارت تبریک به این مضمون که چون شما در میان ما نبودید که در مجالس جشن و سرور نیمه ی شعبان شرکت کنید، ما به دیدار شما آمدیم که این جشن را در حضور شما برگزار کنیم. ضمن تبریک این عید بزرگ از شما میخواهیم که از فضای آرام بیمارستان استفاده کرده به تهذیب نفس پرداخته، ان شاء الله با تن سالم و روح پاک به کانون خانواده برگردید. اگر شما امروز از دیدن ما خورسند هستید، بدانید که پس از مرخص شدن شما تخت شما خالی نمی ماند، انسان های دیگری در آن بستری شده، چشم به راه دیدار شما می باشند.

مولد فاطمه

اولین سفر اینجانب به حجاز در سال 1354ش. بود.

در آن سفر در بعثه ی یکی از مراجع بزرگ تقلید بودم که صدیق ارجمند، خطیب توانا مرحوم حاج شیخ محمود وحدت نیز در آن بعثه حضور داشت.

با توجه به این که ایشان مکرر به حج مشرّف شده بود، همه ی اماکن زیارتی و تاریخی را می شناخت، از جمله اماکنی که ما را به آن ها راهنمایی مرد، زادگاه حضرت فاطمه در نزدیکی مسجد الحرام بود.

آن جا مسجدی بود مشهور به مسجد حضرت فاطمه و تابلوی بزرگی داشت به عنوان: «مولد فاطمة».

کوچه تنگی بود به نام «رقاق الحجر» که منتهی می شد به مولد حضرت فاطمه و تعدادی کتاب فروشی در آن کوچه بود.

ما همه ساله به آن کتابفروشی ها سر می زدیم و گاهی کتاب تهیه می کردیم و همه روزه در مسیر مسجد الحرام به زادگاه حضرت فاطمه می رفتیم و در آن جا دو رکعت نماز تحیت می خواندیم.

مخزومی صاحب «الجامع اللّطیف» می نویسد: طبری آن خانه را «دار خزیمه» ثبت کرده و ارزقی گفته: آن جا خانه ی حضرت خدیجه بود و عروسی حضرت خدیجه در آن خانه واقع و حضرت فاطمه در آن خانه متولد شده است.

بر فراز آن خانه گنبدی بود که آن را «قبة الوحی» می نامیدند.

در پایان ار محب الدین طبری نقل کرده که در مکّه معظمه بعد از مسجد الحرام از همه جا برتر و شریف تر می باشد. (1)

با کمال تاسف آن خانه و مسجد را دولت بی فرهنگ سعودی با خاک یکسان کرده و جای آن را آسفالت نموده است که دیگر قابل شناسایی نیست.

----------------------------------

الجامع اللّطیف، ص 327.