شهر رمضان

السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه

شهید ولایت

پنجم رجب، سالروز شهادت عالمی فرهیخته، شاعری برحسته و دانشمندی پاک باخته، از اصحاب امام هادی می باشد.

ابو یوسف، یعقوب بن اسحاق، مشهور به «ابن سکیت» در سال 186 ق. در «دورق» از شهر های خوزستان، دیده به جهان گشود.

ادبیات را نزد پدرش آموخت، سپس به بعداد مهاجرت کرد، از محضر اساتید برجسته ای چون: شیبانی، فرّاء و ابن اعرابی بهره برد.

آثار گرانسنگی در صرف، نحو، شعر و ادب از او بر جای مانده که 11 اثر فاخر از ایشان به چاپ رسیده است.

هنگامی که آوازه اش در بغداد پیچید،، از سوی متوکل برای تعلیم دو فرزندش معتزّ و مویّد دعوت به عمل آمد.

او که قدرت امتناع نداشت، به تدریس، تربیت و تعلیم فرزندان متوکل مشغول شد و شدیداً تقیّه را رعایت می کرد تا روزی که متوکل با کمال گستاخی به او گفت: آیا این دو فرزند من پیش تو عزیزتر هستند یا حسن و حسین؟!

ابن سکیت دیگر سکوت را جایز ندید، با کمال شجاعت گفت:

قنبر غلام امیر مومنان نزد من از تو و فرزندانت عزیزتر هست.

متوکل از این سخن، سخت برآشفت و دستور داد زبانش را از قفا بیرون آورند و به فجیع ترین شکل او را به شهادت رسانیدند. (1)

شهادت افتخار آمیز این شاعر شیفته ی اهلبیت، در روز پنجم رجب 244 ق. به دست خبیث ترین انسان روی زمین اتّفاق افتاد.

----------------------------

1- صفدی، ابن خلّکان: 6 / 400.

شهید سامرّ

سوم رجب 254 روز شهادت دهمین امام نور حضرت امام هادی می باشد. امام هادی از سال 233 به اقامت اجباری در سامرا ناگزیر شد.

12 سال از دوران امامت امام هادی در عهد متوکل عباسی بود.

متوکل امام هادی را به سامرا جلب کرد و در منطقه ی نظامی مشهور به «عسکر» اسکان داد.

هدف از این کار جلوگیری از تولد امام زمان بود که سرانجام اراده ی الهی تحقق یافت و حضرت مهدی در میان تدبیرهای بسیار سخت خلفای عباسی دیده به جهان گشود.

متوکل ناصبی بود، 17 بار حرم مطهر امام حسین را با خاک یکسان کرد، بخشنامه صادر کرد که هرکس در حائر دیده شود زندانی گردد و هر کس به زبارت امام حسین برود دستش قطع شود.

امام هادی در چنین شرایطی شیعیان را به زیارت امام حسین تشویق می کرد، متوکل ها رفتند و نامی از آن ها جز برای لعن و نفرین برده نمی شود و همه ساله بیش از بیست میلیون نفر به زیارت اربعین مشرف می شوند.

امام هادی برای هر منطقه ای وکیل تعیین کرد و سازمان وکالت را سازماندهی کرد.

هرکدام از آن ها شناخته می شدند و شخص دیگری را به جای او تعیین می نمود.

اسامی 346 نفر از وکلای آن حضرت را مرحوم آیة الله قزوینی در کتاب «الامام الهادی» ص 142 - 467 معرفی کرده است.

متوکل ده ها کاخ ساخته بود که برای هر یک از آن میلیون ها درهم هزینه کرده بود، برای انتقال کاخ به کاخ جدید روز عاشورا را انتخاب کرد و از آسمان خون بارید. (1)

در روزکاری که برای هر خانواده ی علوی فقط یک چادر نماز بود و به نوبت نماز می خواندند، متوکل در جشن ختنه کنان پسرش «معتز» 20 میلیون درهم بر سر زنان و حاشیه نشینان پول نثار کرد و 86 میلیون درهم هزینه نمود.

به شاعری که شیعه هجو کرده بود 10000دینار صله داد.

امام هادی سرانجام  به دست همان معتز به شهادت رسید و در خانه ی خود به خاک سپرده شد.

---------------------

1- تعزی بردی، النجوم الزاهرة: 2/ 322.

انتظار به سر آمد

رجبیون 11 ماه انتظار رسیدن ماه رجب، ماه عبادت، ماه تهجّد و ماه تهذیب نفس را کشیدند، ماه رجب از راه رسید و انتظار رجبیون به سرآمد.

ماه رجب یکی از چهار ماه حرام است که حرمت خاصی دارد، حتی در جاهلیت نیز احترام آن را نگه می داشتند.

اول ماه رجب روز زیارتی خاص امام حسین است.

امام صادق فرمود:

هر کس روز اول رجب امام حسین را زیارت کند، حتما خداوند او را می آمرزد.

(مزار شیخ مفید، ص 48)

شهید اول برای روز اول رجب زیارت نامه ی مخصوصی نقل فرموده است.

(مزار شهید، ص 151)

روز اول ماه رجب، میلاد مسعود امام باقر است که بعد از دوران خفقان عجیب امویان و مروانیان، از ایام ضعف و زبونی مروانی ها استفاده کرده، صدها شاگرد برحسته تربیت نموده، شالوده ی دانشگاه بزرگ امام صادق را پی ریزی کرد.

دو حادثه مهم جهان خلقت در این ماه رخ داد:

1) بعثت رسول اکرم در 27 این ماه.

2) میلاد مسعود مولود کعبه، مولای متقیان امیر مومنان در 13 این ماه.

فرا رسیدن ماه رجب را به همه ی رجبییون تبریک گفته، میلاد مسعود امام باقر و امام هادی را محضر مقدس حضرت ولی عصر ارواحنا فدا تهنیت عرض می کنیم.

همسفر حضرت زینب

دومین اختر تابناک خاندان عصمت و طهارت حضرت ام کلثوم روز 29 جمادی الثانی 61 ق. اندکی بعد از مراجعت از سفر شام در مدینه وفات کرد.

حضرت امّ کلثوم که بنا بر مشهور نامش زینب صغری بود، به سال ششم یا هفتم هجرت در مدینه متولد شد. با پسر عمویش عون بن جعفر بن ابی طالب ازدواج نمود.

عون فرزند جعفر طیّار بود که در کربلا در رکاب حضرت سید الشهداء به شهادت رسید.

حضرت ام کلثوم همسفر و هم سنگر جضرت زینب بود، در مسیر کربلا، کوفه و شام در همه ی رخداد ها نام ایشان مطرح شده، خطبه ها و اشعار فراوان از ایشان ثبت شده است.

مخالفین اهلبیت به ایشان نسبت داده اند که با خلیفه ی دوم ازدواج کرده است.

امام صادق می فرماید:

هر کس چنین پندارد، هرگز به راه راست هدایت نمی شود، مگر امیر مومنان قدرت نداشت که بین دخترش و ایشان مانع شود؟ة دروغ کفته اند، هرگز چنین حادثه ای اتفاق نیفتاده است.

(راوندی، الخرائج و الجرائح: 2 / 826)

عدّه ای برای فرار از این سخن باطل گفته اند، اصولا حضرت فاطمه یک دختر داشت که نامش زینب و کنیه اش ام کلثوم بود.

ما در کتاب «حضرت ام کلقوم» با دلایل محکم، تعدّد آن ها را اثبات کرده، یکصد منبع از اهل سنت برای وقوع آن ازدواج افسانه ای نقل کرده، با معیار های خودشان رد کرده ایم.

برای حضرت ام کلثوم فقط یک دختر به نام نبته ذکر شده است.

در قبرستان باب صغیر در دمشق، قبری به ایشان منسوب است، ولی به احتمال قوی قبر مطهر ایشان در قبرستان بقیع است.

وفات ایشان روز 29 جمادی الثانی سال 61 هجری ثبت شده است.

سید محمد عموی امام زمان

روز 29 جمادی الثانیه ی 252 ق. جناب سید محمد فرزند امام هادی، برادر امام عسکری و عموی بزرگوار امام زمان در منطقه ای به نام «دّجَیل» در نزدیکی شهر «بَلَد» در مسیر بغداد – سامرا وفات کرد و در همان منطقه مدفون شد.

جناب سید محمد شخصیت بسیار والا و مورد توجه خاندان عصمت و طهارت است و در عرف مردم به «سَبّع دّجَیل» یعنی شیر دجیل معروف است.

علامه بزرگوار آیة الله  شیخ محمد علی اردوبادی کتابی پیرامون عظمت ایشان تالیف کرده و در ضمن آن 60 کرامت از کرامت های بیشمار ایشان را نقل کرده و 65 قصیده در مدح ایشان آورده است.

این کتاب به فارسی برگردان شده با مقدمه و یادداشت های اینجانب به نام «ستاره ی دجیل» منتشر شده است.

ابوجعفر سید محمد به سال 228ق. در صریا در اطراف مدینه از مادرش سلیل متولد شد، چهار ساله بود که در محضر پدر بزرگوارش امام هادی به سامرا رفت، بیست سال در سامرا در محضر پدر بزرگوار و برادر گرانمایه اش اقامت نمود، روز 29 جمادی الثانیه سال 252ق. در 24 سالگی در دجیل وفات کرد.

مرحوم محلّاتی 9 فرزند برای ایشان یاد کرده است.

(مآثر الکبراء: 2 / 289)

در کتاب ستاره دجیل 12 کتاب مستقل در رابطه جناب سید محمد، به قلم اینجانب معرّفی شده است.

مشهد اردهال

1321 سال پیش، روز 27 جمادی الثانی 116ق. حضرت شاه سلطانعلی، فرزند بلافصل امام باقر، در منطقه ای مشهور به «مشهد اردهال» در 42 کیلومتری کاشان به شهادت رسید.

حضرت علی بن محمد باقر که در زمان ما به شاه سلطانعلی مشهور است، بنا به تقاضای اهالی از سوی امام باقر به این منطقه آمده، سه سال تمام به تبلیغ و ترویج معارف اهل بیت پرداخته، سرانجام به دست اشرار با یکصد نفر از طرفدارانش به شهادت رسیده اند.

اینجانب ده ها بار به زیارت حرم مطهرش مشرف شده و چندین کرامت به چشم خود مشاهده کرده ام.

در سال 1381 ق. مرحوم آیة الله مرعشی با جمعی از فضلای قم به زیارت آن حرم مطهر مشرف شده، به احترام ایشان درِ سرداب را گشوده اند و چند نفر به امر ایشان داخل سرداب شده پیکر پاک تعدادی از شهدا را به صورت تر و تازه دیده اند.

اینجانب در سفری به کاشان، شاهدان عینی را در منزل مرحوم آیة الله مصطفوی ملاقات کرده و شرح ماجرا را از آن ها بدون واسطه دریافت کرده، در کتاب «اجساد جاویدان» آورده ام.

انتصاب خلیفه

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در غدیر خم به امر پروردگار در حضور صد و بیست هزار نفر، مولای متقیان را به خلافت و وصایت خود برگزید و سه روز در آن بیابان و در زیر آفتاب سوزان، همه ی حجاج را نگه داشت که تک تک به محضر مولای متقیان برسند، دست بیعت بدهند و کسی نگوید که من دور بودم و سخنان پیامبر را نشنیدم.

هفتاد روز بعد در سقیفه گرد آمدند و ابوبکر را به جای امیر مومنان انتخاب کردند!

هنگامی که ابوبکر در بستر مرگ افتاده بود به عثمان گفت بنویس که بعد از من باید عمر...

آنگاه از هوش رفت، چون به هوش آمد، پرسید چه نوشتی؟ عثمان گفت: نوشتم که «بعد از من باید عمر خلیفه شود».

ابوبکر او را دعای خیر کرد و گفت: «تو ترسیدی که من به هوش نیایم و مردم بلاتکلیف بمانند».

ولی آیا پیامبر اکرم نمی ترسید که مردم بلاتکلیف بمانند ولذا -براساس گفته ی آنان- سرپرستی برای مردمان تعین نکرد؟!

هنگامی که ابوبکر در وسط سخنانش از هوش رفت، چرا کسی از حاضران نگفت که او هذیان می گوید؟!

بدین سان به صحیفه ی خود عمل کردند و توپ خلافت را به یک دیگر پاس دادند.

مرگ خلیفه

بر اساس نقل مورّخان روز جمعه 22 جمادی الثانی، روز در گذشت خلیفه ی اول می باشد.

نامش در جاهلیت عتیق یا عبد الکعبه بود، بعد از اسلام به عبد الله تغییر یافت.

پدرش ابوقحافه و مادرش ام الخیر نام داشت.

بعد از 50 نفر اظهار اسلام کرد. (1)

پیش از هجرت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به همراه خلیفه ی دوم و سالم غلام حذیفه به یثرب رفت، ولی بعدها به یارغار مشهور شد.

بعد از غصب فدک، نام صدّیق را نیز مصادره نمود که از القاب مولای متقیان بود و پیامبر اکرم آن حضرت را صدّیق اکبر و فاروق امّت نام نهاده بود. و چون صدّیق به معنای معصوم است، هرگز نمی توان آن را به غیر معصوم اطلاق نمود.

امیر مومنان می فرمود:

من صدّیق اکبر هستم، بعد از من کسی آن را نمی گوید جز این که کذّاب باشد. (2)

در این زمینه و دیگر ابعاد مربوط به خلیفه ی اول در کتاب «تاریخ اسلام با روی کرد دشمن شناسی» صفحه 174 - 250 به تفصیل سخن گفته ایم.

----------------------------------

1- تاریخ طبری 2 / 231.

2- سخن ابن ماجه 1 / 44.

روز مادر

حضرت فاطمه دختر نمونه، همسر نمونه و مادر نمونه بود.

پیامبر اکرم در دو ماهگی پدر و در شش سالگی مادر را از دست داد.

حضرت فاطمه همه ی کمبود های عاطفی پدر را جبران می کرد، چون مادری مهربان او را زیر بال می گرفت، پیامبر نیز با او معامله ی مادر می کرد.

در برابرش تمام قد می ایستاد، دست او را می بوسید و بر جای خود می نشاند و در برابر اعتراض برخی از همسران کور دل می فرمود که پروردگارم به من چنین فرمان داده است.

مولای متقیان با وجود چنین همسری افتخار می کرد و می فرمود: «أنا زوج البتول».

چون در محراب عبادت می ایستاد، نور جمالش به آسمانیان نور افشانی می کرد.

فرزند رشیدش او را «اسوه» و «الگو» ی خود می داند و دولت کریمه اش «دولة الزهرا» نامیده می شود.

از خداوند منان می خواهیم که به همه ی بانوان جهان توفیق پیروی از این مادر را عنایت کند و در فرج فرزندش حضرت ولی عصر علیه السلام تعجیل بفرماید.