چهارم فروردین ماه مصادف با ارتحال جانگذاز ابر زن تاریخ حضرت امّ البنین علیها السلام می باشد.
بعد از عقیلة العرب، دومین پیام آور حماسه های کربلا، ابر زن تاریخ، همسر امیر المومنین، مادر قمر بنی هاشم، حضرت امّ البنین می باشد.
او با اشعار نغز و پرمغز خود پنجره ای به پهنای جهان، برای نظاره گران دوران ها گشود، تا صحنه های همیشه جاوید کربلا را، از میان ابرهای تیره و تار زر و زور و تزویر امویان به تماشا بنشینند.
او با شیوه ی شکوهمند خویش که برگرفته از ایمان علوی و صبر فاطمی بود، چهار فرزند دلبندش را برای بارور ساختن درخت تناور اسلام که در دست دژخیمان پژمرده بود، پرورش داد.
این چهار سردار بزرگ اسلام، در حمایت از امام زمان خود، با نثار خون گرانمایه شان درخت اسلام را سیراب نموده، از خطر بی آبی نجات دادند.
آن گاه نوبت مادر رسید که در کنار عقیلة العرب، پیام شهیدان سرفراز را به گوش جهانیان برساند و دلباختگان رژیم منحط اموی را با اشعار جاوید و حماسه های پرطنین خود از خواب غفلت بیدار کند.
زبان شعر حضرت ام البنین فقط نالیدن نبود، بلکه بالیدن بود. او از مهارت ذوق ستونی و طبع روانش، گام بلندی در راه افشاگری رژیم خودکامه ی اموی برداشت و با این شیوه ی ساده ی خود، ظلم ستیزی را جلوه ای تازه بخشید.
و اینک نوبت اهل قلم است که حماسه های پرشور این مادر صبور را به نسل های بعدی منتقل سازند.
